desponsabatur

  1. terza persona singolare dell'indicativo imperfetto passivo di dēsponsō
dēs | pŏn | sā | bā | tŭr
  • (pronuncia classica) IPA: /deːs.pon.saːˈbaː.tur/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /des.pon.saˈba.tur/

vedi dēsponsō