jaciturorum

  1. genitivo maschile plurale del participio futuro (jacitūrus) di jacĕo
  2. genitivo neutro plurale del participio futuro (jacitūrus) di jacĕo
jă | cĭ | tū | rō | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /ja.ki.tuːˈroː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ja.t͡ʃi.tuˈro.rum/

vedi jacitūrus, jacĕo