praeiciebatis

  1. seconda persona plurale dell'indicativo imperfetto attivo di praeiciō
prae | ĭ | cĭ | ē | bā | tĭs
  • (pronuncia classica) IPA: /prae̯.i.ki.eːˈbaː.tis/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /prɛ.i.t͡ʃi.eˈba.tis/

vedi praeiciō