sorbillatorum

  1. genitivo maschile plurale del participio perfetto (sorbillātus) di sorbillō
  2. genitivo neutro plurale del participio perfetto (sorbillātus) di sorbillō
sŏr | bĭl | lā | tō | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /sor.bil.laːˈtoː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /sor.bil.laˈto.rum/

vedi sorbillātus, sorbillō