singolare plurale
nominativo vulpo vulpoj
accusativo vulpon vulpojn
  1. volpe
v́ul | po

IPA: /ˈvulpo/

dal latino vulpes

  • Ĉe vulpoj ĉiam naskiĝas nur vulpoj. IPA: t͡ʃe ˈvulpoj ˈt͡ʃiam nasˈkid͡ʒas nuɾ ˈvulpoj
  • Ĉiu vulpo sian voston laŭdas. IPA: ˈt͡ʃiu ˈvulpo ˈsian ˈvoston ˈlawdas
  • Eĉ plej ruza vulpo en kaptilon falas. IPA: et͡ʃ ˈplej ˈɾuza ˈvulpo en kapˈtilon ˈfalas
  • Eĉ vulpo plej ruza fine estas kaptata. IPA: et͡ʃ ˈvulpo ˈplej ˈɾuza ˈfine ˈestas kap ˈtata
  • Kiu lupo naskiĝis, vulpo ne fariĝos. IPA: ˈkiu ˈlupo nasˈkid͡ʒis, ˈvulpo ne faˈɾid͡ʒos
  • Ne ekzistas naiva vulpo, ne ekzistas homo sen kulpo. IPA: ne ekˈzistas naˈiva ˈvulpo, ne ekˈzistas ˈhomo sen ˈkulpo
  • Se vulpo pentofaras, gardu la kokidojn. IPA: se ˈvulpo pentoˈfaɾas ˈgaɾdu la koˈkidoj
  • Vizaĝo sen kulpo, sed koro de vulpo. IPA: viˈzad͡ʒo sen ˈkulpo sed ˈkoɾo de ˈvulpo
  • Vulpo faras oferon - - atendu danĝeron. IPA: ˈvulpo ˈfaɾas oˈfeɾon - - aˈtendu danˈd͡ʒeɾon
  • Vulpo mienon ŝanĝas, sed plue kokidojn manĝas. IPA: ˈvulpo miˈenon ˈʃand͡ʒas, sed ˈplue koˈkidoj ˈmand͡ʒas