Appendice:Coniugazioni/Latino/exsulto

Voce principale: exsulto.

Verbo di prima coniugazione, privo della forma passiva
paradigma
exsultō, exsultās, exsultavī, exsultatum, exsultāre
infinito presente perfetto futuro
exsultāre exsultavisse exsultaturum esse
participio presente perfetto futuro
exsultans n.e. exsultaturus
gerundio nominativo genitivo dativo accusativo ablativo
corrisponde all'infinito presente exsultandi exsultando exsultandum exsultando
gerundivo n.e.
supino exsultatum (ablativo: exsultatu)
indicativo singolare plurale
prima seconda terza prima seconda terza
presente exsultō exsultās exsultat exsultāmus exsultātis exsultānt
imperfetto exsultābam exsultābas exsultābat exsultabāmus exsultabātis exsultābant
futuro semplice exsultābo exsultābis exsultābit exsultabĭmus exsultabĭtis exsultābunt
perfetto exsultavī exsultavīsti exsultavit exsultavĭmus exsultavīstis exsultavērunt, exsultavēre
piuccheperfetto exsultavĕram exsultavĕras exsultavĕrat exsultaverāmus exsultaverātis exsultavĕrant
futuro anteriore exsultavĕro exsultavĕris exsultavĕrit exsultaverĭmus exsultaverĭtis exsultavĕrint
congiuntivo singolare plurale
prima seconda terza prima seconda terza
presente exsultem exsultes exsultet exsultēmus exsultētis exsultent
imperfetto exsultārem exsultāres exsultāret exsultarēmus exsultarētis exsultārent
perfetto exsultavĕrim exsultavĕris exsultavĕrit exsultaverĭmus exsultaverĭtis exsultavĕrint
piuccheperfetto exsultavissem exsultavisses exsultavisset exsultavissēmus exsultavissētis exsultavissent
imperativo singolare plurale
prima seconda terza prima seconda terza
presente exsultā exsultāte
futuro exsultāto exsultāto exsultatōte exsultānto