adimpletus

Latino

participio perfetto
aggettivo di I classe

singolare
	maschile	femminile	neutro
nominativo	adimplētus	adimplētă	adimplētum
genitivo	adimplētī	adimplētae	adimplētī
dativo	adimplētō	adimplētae	adimplētō
accusativo	adimplētŭm	adimplētăm	adimplētum
vocativo	adimplētĕ	adimplētă	adimplētum
ablativo	adimplētō	adimplētā	adimplētō
plurale
	maschile	femminile	neutro
nominativo	adimplētī	adimplētae	adimplētă
genitivo	adimplētōrum	adimplētārum	adimplētōrum
dativo	adimplētīs	adimplētīs	adimplētīs
accusativo	adimplētōs	adimplētās	adimplētă
vocativo	adimplētī	adimplētae	adimplētă
ablativo	adimplētīs	adimplētīs	adimplētīs

Voce verbale

adimpletus

1. participio perfetto di adimplĕo

Sillabazione

ă | dĭm | plē | tŭs

Pronuncia

• (pronuncia classica) IPA: /a.dimˈpleː.tus/
• (pronuncia ecclesiastica) IPA: /a.dimˈple.tus/

Etimologia / Derivazione

dal verbo adimplĕo

Uso / Precisazioni

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)

Note / Riferimenti

• Enrico Olivetti, Dizionario Latino Olivetti edizione on line su www.dizionario-latino.com, Olivetti Media Communication
• Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary, lemma adimpletus (edizione online sul portale del Progetto Perseus)