balbutiverim

  1. prima persona singolare del congiuntivo perfetto attivo di balbūtiō
băl | bū | tī | vĕ | rĭm
  • (pronuncia classica) IPA: /bal.buːˈtiː.we.rim/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /bal.buˈti.ve.rim/

vedi balbūtiō