benedicentium

  1. genitivo maschile plurale del participio presente (benedīcēns) di benedīcō
  2. genitivo femminile plurale del participio presente (benedīcēns) di benedīcō
  3. genitivo neutro plurale del participio presente (benedīcēns) di benedīcō
bĕ | nĕ | dī | cĕn | tĭ | ŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /be.ne.diːˈken.ti.um/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /be.ne.diˈt͡ʃen.t͡si.um/

vedi benedīcēns, benedīcō