bipartiturarum

  1. genitivo femminile plurale del participio futuro (bipartītūrus) di bipartiō
bĭ | păr | tī | tū | rā | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /bi.par.tiː.tuːˈraː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /bi.par.ti.tuˈra.rum/

vedi bipartītūrus, bipartiō