Latino modifica

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo cognitūrus cognitūră cognitūrum
genitivo cognitūrī cognitūrae cognitūrī
dativo cognitūrō cognitūrae cognitūrō
accusativo cognitūrŭm cognitūrăm cognitūrum
vocativo cognitūrĕ cognitūră cognitūrum
ablativo cognitūrō cognitūrā cognitūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo cognitūrī cognitūrae cognitūră
genitivo cognitūrōrum cognitūrārum cognitūrōrum
dativo cognitūrīs cognitūrīs cognitūrīs
accusativo cognitūrōs cognitūrās cognitūră
vocativo cognitūrī cognitūrae cognitūră
ablativo cognitūrīs cognitūrīs cognitūrīs

 Voce verbale

cogniturus

  1. participio futuro di cognoscō

  Pronuncia modifica

  • (pronuncia classica) IPA: /koɡ.ni.tuː.rus/

 Etimologia / Derivazione modifica

dal verbo cognoscō

  Uso / Precisazioni modifica

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)