participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo conpedītus conpedītă conpedītum
genitivo conpedītī conpedītae conpedītī
dativo conpedītō conpedītae conpedītō
accusativo conpedītŭm conpedītăm conpedītum
vocativo conpedītĕ conpedītă conpedītum
ablativo conpedītō conpedītā conpedītō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo conpedītī conpedītae conpedītă
genitivo conpedītōrum conpedītārum conpedītōrum
dativo conpedītīs conpedītīs conpedītīs
accusativo conpedītōs conpedītās conpedītă
vocativo conpedītī conpedītae conpedītă
ablativo conpedītīs conpedītīs conpedītīs

conpeditus

  1. participio perfetto di conpediō
cŏn | pĕ | dī | tŭs
  • (pronuncia classica) IPA: /kon.peˈdiː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /kon.peˈdi.tus/

dal verbo conpediō

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)