defaeneratorum

  1. genitivo maschile plurale del participio perfetto (dēfaenerātus) di dēfaenerō
  2. genitivo neutro plurale del participio perfetto (dēfaenerātus) di dēfaenerō
dē | fae | nĕ | rā | tō | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /deː.fae̯.ne.raːˈtoː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /de.fɛ.ne.raˈto.rum/

vedi dēfaenerātus, dēfaenerō