defenerature

  1. vocativo maschile singolare del participio futuro (dēfēneraturus) di dēfēnerō
dē | fē | nĕ | rā | tū | rĕ
  • (pronuncia classica) IPA: /deː.feː.ne.raːˈtuː.re/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /de.fe.ne.raˈtu.re/

vedi dēfēneraturus, dēfēnerō