defeneraturorum

  1. genitivo maschile plurale del participio futuro (dēfēneraturus) di dēfēnerō
  2. genitivo neutro plurale del participio futuro (dēfēneraturus) di dēfēnerō
dē | fē | nĕ | rā | tū | rō | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /deː.feː.ne.raː.tuːˈroː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /de.fe.ne.ra.tuˈro.rum/

vedi dēfēneraturus, dēfēnerō