enisorum

  1. genitivo maschile plurale del participio perfetto (ēnīsus) di ēnītor
  2. genitivo neutro plurale del participio perfetto (ēnīsus) di ēnītor
ē | nī | sō | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /eː.niːˈsoː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /e.niˈso.rum/

vedi ēnīsus, ēnītor