enisurae

  1. nominativo femminile plurale del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor
  2. genitivo femminile singolare del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor
  3. dativo femminile singolare del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor
  4. vocativo femminile plurale del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor
ē | nī | sū | rae
  • (pronuncia classica) IPA: /eː.niːˈsuː.rae̯/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /e.niˈsu.rɛ/

vedi ēnīsūrus, ēnītor