enisuro

  1. dativo maschile singolare del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor
  2. ablativo maschile singolare del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor
  3. dativo neutro singolare del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor
  4. ablativo neutro singolare del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor
ē | nī | sū | rō
  • (pronuncia classica) IPA: /eː.niːˈsuː.roː/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /e.niˈsu.ro/

vedi ēnīsūrus, ēnītor