enisurum

  1. accusativo maschile singolare del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor
  2. nominativo neutro singolare del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor
  3. accusativo neutro singolare del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor
  4. vocativo neutro singolare del participio futuro (ēnīsūrus) di ēnītor
ē | nī | sū | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /eː.niːˈsuː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /e.niˈsu.rum/

vedi ēnīsūrus, ēnītor