fraudature

  1. vocativo maschile singolare del participio futuro (fraudaturus) di fraudō
frau | dā | tū | rĕ
  • (pronuncia classica) IPA: /frau̯.daːˈtuː.re/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /frau̯.daˈtu.re/

vedi fraudaturus, fraudō