participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo frīctus frīctă frīctum
genitivo frīctī frīctae frīctī
dativo frīctō frīctae frīctō
accusativo frīctŭm frīctăm frīctum
vocativo frīctĕ frīctă frīctum
ablativo frīctō frīctā frīctō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo frīctī frīctae frīctă
genitivo frīctōrum frīctārum frīctōrum
dativo frīctīs frīctīs frīctīs
accusativo frīctōs frīctās frīctă
vocativo frīctī frīctae frīctă
ablativo frīctīs frīctīs frīctīs

frictus

  1. participio perfetto di frīgō
frīc | tŭs
  • (pronuncia classica) IPA: /ˈfriːk.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ˈfrik.tus/

dal verbo frīgō

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)