fructificature

  1. vocativo maschile singolare del participio futuro (frūctificaturus) di frūctificō
frūc | tĭ | fĭ | cā | tū | rĕ
  • (pronuncia classica) IPA: /fruːk.ti.fi.kaːˈtuː.re/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /fruk.ti.fi.kaˈtu.re/

vedi frūctificaturus, frūctificō