incitabatur

  1. terza persona singolare dell'indicativo imperfetto passivo di incitō
ĭn | cĭ | tā | bā | tŭr
  • (pronuncia classica) IPA: /in.ki.taːˈbaː.tur/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /in.t͡ʃi.taˈba.tur/

vedi incitō