inrisurorum

  1. genitivo maschile plurale del participio futuro (inrīsūrus) di inrīdĕo
  2. genitivo neutro plurale del participio futuro (inrīsūrus) di inrīdĕo
ĭn | rī | sū | rō | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /in.riː.suːˈroː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /in.ri.suˈro.rum/

vedi inrīsūrus, inrīdĕo