Latino modifica

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo invitātūrus invitātūră invitātūrum
genitivo invitātūrī invitātūrae invitātūrī
dativo invitātūrō invitātūrae invitātūrō
accusativo invitātūrŭm invitātūrăm invitātūrum
vocativo invitātūrĕ invitātūră invitātūrum
ablativo invitātūrō invitātūrā invitātūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo invitātūrī invitātūrae invitātūră
genitivo invitātūrōrum invitātūrārum invitātūrōrum
dativo invitātūrīs invitātūrīs invitātūrīs
accusativo invitātūrōs invitātūrās invitātūră
vocativo invitātūrī invitātūrae invitātūră
ablativo invitātūrīs invitātūrīs invitātūrīs

 Voce verbale

invitaturus

  1. participio futuro di invitō

  Pronuncia modifica

  • (pronuncia classica) IPA: /inˈwiː.taː.tuː.rus/

 Etimologia / Derivazione modifica

dal verbo invitō

  Uso / Precisazioni modifica

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)