participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo nescītus nescītă nescītum
genitivo nescītī nescītae nescītī
dativo nescītō nescītae nescītō
accusativo nescītŭm nescītăm nescītum
vocativo nescītĕ nescītă nescītum
ablativo nescītō nescītā nescītō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo nescītī nescītae nescītă
genitivo nescītōrum nescītārum nescītōrum
dativo nescītīs nescītīs nescītīs
accusativo nescītōs nescītās nescītă
vocativo nescītī nescītae nescītă
ablativo nescītīs nescītīs nescītīs

nescitus

  1. participio perfetto di nesciō
nĕs | cī | tŭs
  • (pronuncia classica) IPA: /nesˈkiː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /neʃˈʃi.tus/

dal verbo nesciō

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)