obtorturae

  1. nominativo femminile plurale del participio futuro (obtortūrus) di obtorquĕo
  2. genitivo femminile singolare del participio futuro (obtortūrus) di obtorquĕo
  3. dativo femminile singolare del participio futuro (obtortūrus) di obtorquĕo
  4. vocativo femminile plurale del participio futuro (obtortūrus) di obtorquĕo
ŏb | tŏr | tū | rae
  • (pronuncia classica) IPA: /ob.torˈtuː.rae̯/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ob.torˈtu.rɛ/

vedi obtortūrus, obtorquĕo