participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo occultātus occultātă occultātum
genitivo occultātī occultātae occultātī
dativo occultātō occultātae occultātō
accusativo occultātŭm occultātăm occultātum
vocativo occultātĕ occultātă occultātum
ablativo occultātō occultātā occultātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo occultātī occultātae occultātă
genitivo occultātōrum occultātārum occultātōrum
dativo occultātīs occultātīs occultātīs
accusativo occultātōs occultātās occultātă
vocativo occultātī occultātae occultātă
ablativo occultātīs occultātīs occultātīs

occultatus

  1. participio perfetto di occultō
  • (pronuncia classica) IPA: /ok.kul.taː.tus/

dal verbo occultō

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)