praejactarum

  1. genitivo femminile plurale del participio perfetto (praejactus) di praejiciō/praejaciō
prae | jăc | tā | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /prae̯j.jakˈtaː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /prɛj.jakˈta.rum/

vedi praejactus, praejiciō