praejactura

  1. nominativo femminile singolare del participio futuro (praejactūrus) di praejiciō/praejaciō
  2. vocativo femminile singolare del participio futuro (praejactūrus) di praejiciō/praejaciō
  3. ablativo femminile singolare del participio futuro (praejactūrus) di praejiciō/praejaciō
  4. nominativo neutro plurale del participio futuro (praejactūrus) di praejiciō/praejaciō
  5. accusativo neutro plurale del participio futuro (praejactūrus) di praejiciō/praejaciō
  6. vocativo neutro plurale del participio futuro (praejactūrus) di praejiciō/praejaciō
  • (nominativo e vocativo femminile singolare del participio) prae | jăc | tū | ră
  • (nominativo, accusativo e vocativo neutro plurale del participio) prae | jăc | tū | ră
  • (ablativo femminile singolare del participio) prae | jăc | tū | rā
  • (pronuncia classica, nominativo e vocativo femminile singolare del participio) IPA: /prae̯j.jakˈtuː.ra/
  • (pronuncia classica, nominativo, accusativo e vocativo neutro plurale del participio) IPA: /prae̯j.jakˈtuː.ra/
  • (pronuncia classica, ablativo femminile singolare del participio) IPA: /prae̯j.jakˈtuː.raː/
  • (pronuncia ecclesiastica, tutte le accezioni) IPA: /prɛj.jakˈtu.ra/

vedi praejactūrus, praejiciō