participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo agglomerātus agglomerātă agglomerātum
genitivo agglomerātī agglomerātae agglomerātī
dativo agglomerātō agglomerātae agglomerātō
accusativo agglomerātŭm agglomerātăm agglomerātum
vocativo agglomerātĕ agglomerātă agglomerātum
ablativo agglomerātō agglomerātā agglomerātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo agglomerātī agglomerātae agglomerātă
genitivo agglomerātōrum agglomerātārum agglomerātōrum
dativo agglomerātīs agglomerātīs agglomerātīs
accusativo agglomerātōs agglomerātās agglomerātă
vocativo agglomerātī agglomerātae agglomerātă
ablativo agglomerātīs agglomerātīs agglomerātīs

agglomeratus

  1. participio perfetto di agglomerō
ăg | glŏ | mĕ | rā | tŭs
  • (pronuncia classica) IPA: /aɡ.ɡlo.meˈraː.tus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /aɡ.ɡlo.meˈra.tus/

dal verbo agglomerō

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)