asservatorum

  1. genitivo maschile plurale del participio perfetto (asservātus) di asservō
  2. genitivo neutro plurale del participio perfetto (asservātus) di asservō
ăs | sĕr | vā | tō | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /as.ser.waːˈtoː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /as.ser.vaˈto.rum/

vedi asservātus, asservō