balbutituram

  1. accusativo femminile singolare del participio futuro (balbūtītūrus) di balbūtiō
băl | bū | tī | tū | răm
  • (pronuncia classica) IPA: /bal.buː.tiːˈtuː.ram/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /bal.bu.tiˈtu.ram/

vedi balbūtītūrus, balbūtiō