balbutituros

  1. accusativo maschile plurale del participio futuro (balbūtītūrus) di balbūtiō
băl | bū | tī | tū | rōs
  • (pronuncia classica) IPA: /bal.buː.tiːˈtuː.roːs/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /bal.bu.tiˈtu.ros/

vedi balbūtītūrus, balbūtiō