Latino modifica

participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo conciliātus conciliātă conciliātum
genitivo conciliātī conciliātae conciliātī
dativo conciliātō conciliātae conciliātō
accusativo conciliātŭm conciliātăm conciliātum
vocativo conciliātĕ conciliātă conciliātum
ablativo conciliātō conciliātā conciliātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo conciliātī conciliātae conciliātă
genitivo conciliātōrum conciliātārum conciliātōrum
dativo conciliātīs conciliātīs conciliātīs
accusativo conciliātōs conciliātās conciliātă
vocativo conciliātī conciliātae conciliātă
ablativo conciliātīs conciliātīs conciliātīs
Quarta declinazione
  singolare plurale
nominativo conciliātŭs conciliātūs
genitivo conciliātūs conciliātŭŭm
dativo conciliātŭī conciliātĭbŭs
accusativo conciliātŭm conciliātūs
vocativo conciliātŭs conciliātūs
ablativo conciliātū conciliātĭbŭs

 Sostantivo

conciliatus m sing, quarta declinazione (genitivo: conciliatus)

  1. unione, raggruppamento, vicinanza

 Voce verbale

conciliatus

  1. participio perfetto di conciliō

  Pronuncia modifica

  • (pronuncia classica) IPA: /kon.ki.li.aː.tus/

 Etimologia / Derivazione modifica

dal verbo conciliō

  Sinonimi modifica