crediturorum

  1. genitivo maschile plurale del participio futuro (crēditūrus) di crēdō
  2. genitivo neutro plurale del participio futuro (crēditūrus) di crēdō
crē | dĭ | tū | rō | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /kreː.di.tuːˈroː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /kre.di.tuˈro.rum/

vedi crēditūrus, crēdō