depretiabatur

  1. terza persona singolare dell'indicativo imperfetto passivo di dēpretiō
dē | prĕ | tĭ | ā | bā | tŭr
  • (pronuncia classica) IPA: /deː.pre.ti.aːˈbaː.tur/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /de.pre.t͡si.aˈba.tur/

vedi dēpretiō