depretiaturorum

  1. genitivo maschile plurale del participio futuro (dēpretiaturus) di dēpretiō
  2. genitivo neutro plurale del participio futuro (dēpretiaturus) di dēpretiō
dē | prĕ | tĭ | ā | tū | rō | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /deː.pre.ti.aː.tuːˈroː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /de.pre.t͡si.a.tuˈro.rum/

vedi dēpretiaturus, dēpretiō