dilaceraturorum

  1. genitivo maschile plurale del participio futuro (dīlaceraturus) di dīlacerō
  2. genitivo neutro plurale del participio futuro (dīlaceraturus) di dīlacerō
dī | lă | cĕ | rā | tū | rō | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /diː.la.ke.raː.tuːˈroː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /di.la.t͡ʃe.ra.tuˈro.rum/

vedi dīlaceraturus, dīlacerō