participio perfetto
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo enumerātus enumerātă enumerātum
genitivo enumerātī enumerātae enumerātī
dativo enumerātō enumerātae enumerātō
accusativo enumerātŭm enumerātăm enumerātum
vocativo enumerātĕ enumerātă enumerātum
ablativo enumerātō enumerātā enumerātō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo enumerātī enumerātae enumerātă
genitivo enumerātōrum enumerātārum enumerātōrum
dativo enumerātīs enumerātīs enumerātīs
accusativo enumerātōs enumerātās enumerātă
vocativo enumerātī enumerātae enumerātă
ablativo enumerātīs enumerātīs enumerātīs

enumeratus

  1. participio perfetto di enumerō
  • (pronuncia classica) IPA: /eː.nu.me.raː.tus/

dal verbo enumerō

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)