hilaratorum

  1. genitivo maschile plurale del participio perfetto (hilarātus) di hilarō
  2. genitivo neutro plurale del participio perfetto (hilarātus) di hilarō
hĭ | lă | rā | tō | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /ʰi.la.raːˈtoː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /i.la.raˈto.rum/

vedi hilarātus, hilarō