inlustraturorum

  1. genitivo maschile plurale del participio futuro (inlustraturus) di inlustrō
  2. genitivo neutro plurale del participio futuro (inlustraturus) di inlustrō
  • (pronuncia classica) IPA: /in.luːs.traː.tuː.roː.rum/

vedi inlustraturus, inlustrō