praesentiebatur

  1. terza persona singolare dell'indicativo imperfetto passivo di praesentiō
prae | sĕn | tĭ | ē | bā | tŭr
  • (pronuncia classica) IPA: /prae̯.sen.ti.eːˈbaː.tur/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /prɛ.sen.t͡si.eˈba.tur/

vedi praesentiō