recuperature

  1. vocativo maschile singolare del participio futuro (recuperaturus) di recuperō
rĕ | cŭ | pĕ | rā | tū | rĕ
  • (pronuncia classica) IPA: /re.ku.pe.raːˈtuː.re/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /re.ku.pe.raˈtu.re/

vedi recuperaturus, recuperō