veneraturorum

  1. genitivo maschile plurale del participio futuro (veneraturus) di venerō o di veneror
  2. genitivo neutro plurale del participio futuro (veneraturus) di venerō o di veneror
vĕ | nĕ | rā | tū | rō | rŭm
  • (pronuncia classica) IPA: /we.ne.raː.tuːˈroː.rum/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /ve.ne.ra.tuˈro.rum/

vedi veneraturus, venerō