Appendice:Coniugazioni/Latino/designo

Coniugazione

Verbo di prima coniugazione
paradigma
		dēsignō, dēsignās, dēsignāvī, dēsignātum, dēsignāre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		dēsignāre	dēsignārī	dēsignāvisse	dēsignātum esse	dēsignātūrum esse	dēsignātum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		dēsignāns		dēsignātus		dēsignātūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		dēsignandī	dēsignandō	dēsignandum	dēsignandō
gerundivo		dēsignandus
supino		dēsignātum (ablativo: dēsignātū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dēsignō	dēsignās	dēsignat	dēsignāmus	dēsignātis	dēsignant
	imperfetto	dēsignābam	dēsignābās	dēsignābat	dēsignābāmus	dēsignābātis	dēsignābant
	futuro semplice	dēsignābō	dēsignābis	dēsignābit	dēsignābĭmus	dēsignābĭtis	dēsignābunt
	perfetto	dēsignāvī	dēsignāvīstī	dēsignāvit	dēsignāvĭmus	dēsignāvīstis	dēsignāvērunt, dēsignāvēre
	piuccheperfetto	dēsignāvĕram	dēsignāvĕrās	dēsignāvĕrat	dēsignāverāmus	dēsignāverātis	dēsignāvĕrant
	futuro anteriore	dēsignāvĕrō	dēsignāvĕris	dēsignāvĕrit	dēsignāverĭmus	dēsignāverĭtis	dēsignāvĕrint
passivo	presente	dēsignor	dēsignāris, dēsignāre	dēsignātur	dēsignāmur	dēsignāmĭnī	dēsignantur
	imperfetto	dēsignābar	dēsignābāris, dēsignābāre	dēsignabātur	dēsignābāmur	dēsignābāmĭnī	dēsignābantur
	futuro semplice	dēsignābor	dēsignābĕris, dēsignābere	dēsignābĭtur	dēsignābĭmur	dēsignābimĭnī	dēsignābuntur
	perfetto	participio passato (dēsignātus) seguito dall’indicativo presente di sum dēsignātus sum dēsignātus es dēsignātus est dēsignātī sumus dēsignātī estis dēsignātī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (dēsignātus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum dēsignātus eram dēsignātus erās dēsignātus erat dēsignātī erāmus dēsignātī erātis dēsignātī erant
	futuro anteriore	participio passato (dēsignātus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum dēsignātus erō dēsignātus eris dēsignātus erit dēsignātī erimus dēsignātī eritis dēsignātī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	dēsignem	dēsignēs	dēsignet	dēsignēmus	dēsignētis	dēsignent
	imperfetto	dēsignārem	dēsignārēs	dēsignāret	dēsignārēmus	dēsignārētis	dēsignārent
	perfetto	dēsignāvĕrim	dēsignāvĕris	dēsignāvĕrit	dēsignāverĭmus	dēsignāverĭtis	dēsignāvĕrint
	piuccheperfetto	dēsignāvissem	dēsignāvissēs	dēsignāvisset	dēsignāvissēmus	dēsignāvissētis	dēsignāvissent
passivo	presente	dēsigner	dēsignēris, dēsignēre	dēsignētur	dēsignēmur	dēsignēmĭnī	dēsignentur
	imperfetto	dēsignārer	dēsignārēris, dēsignārēre	dēsignārētur	dēsignārēmur	dēsignārēminī	dēsignārentur
	perfetto	participio passato (dēsignātus) seguito dal congiuntivo presente di sum dēsignātus sim dēsignātus sis dēsignātus sit dēsignātī simus dēsignātī sitis dēsignātī sint
	piuccheperfetto	participio passato (dēsignātus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum dēsignātus essem dēsignātus essēs dēsignātus esset dēsignātī essēmus dēsignātī essētis dēsignāti essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	dēsignā	—	—	dēsignāte	—
	futuro	—	dēsignātō	dēsignātō	—	dēsignātōte	dēsignantō
passivo	presente	—	dēsignāre	—	—	dēsignāminī	—
	futuro	—	dēsignātor	dēsignātor	—	dēsignāminor	dēsignantor