Appendice:Coniugazioni/Latino/paedico

Coniugazione

Verbo di prima coniugazione
paradigma
		paedīcō, paedīcās, paedīcāvī, paedīcātum, paedīcāre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		paedīcāre	paedīcari	paedīcāvisse	paedīcātum esse	paedīcāturum esse	paedīcātum iri
participio		presente		perfetto		futuro
		paedīcans		paedīcātus		paedīcāturus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		paedīcandi	paedīcando	paedīcandum	paedīcando
gerundivo		paedīcandus
supino		paedīcātum (ablativo: paedīcātu)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	paedīcō	paedīcās	paedīcat	paedīcāmus	paedīcātis	paedīcānt
	imperfetto	paedīcābam	paedīcābas	paedīcābat	paedīcabāmus	paedīcabātis	paedīcābant
	futuro semplice	paedīcābo	paedīcābis	paedīcābit	paedīcabĭmus	paedīcabĭtis	paedīcābunt
	perfetto	paedīcāvī	paedīcāvīsti	paedīcāvit	paedīcāvĭmus	paedīcāvīstis	paedīcāvērunt, paedīcāvēre
	piuccheperfetto	paedīcāvĕram	paedīcāvĕras	paedīcāvĕrat	paedīcāverāmus	paedīcāverātis	paedīcāvĕrant
	futuro anteriore	paedīcāvĕro	paedīcāvĕris	paedīcāvĕrit	paedīcāverĭmus	paedīcāverĭtis	paedīcāvĕrint
passivo	presente	paedīcor	paedīcāris, paedīcāre	paedīcātur	paedīcāmur	paedīcāmĭni	paedīcāntur
	imperfetto	paedīcābar	paedīcabāris, paedīcābāre	paedīcabātur	paedīcabāmur	paedīcabāmĭni	paedīcabāntur
	futuro semplice	paedīcābor	paedīcabĕris, paedīcābere	paedīcābĭtur	paedīcābĭmur	paedīcabimĭni	paedīcabūntur
	perfetto	participio passato (paedīcātus) seguito dall’indicativo presente di sum paedīcātus sum paedīcātus es paedīcātus est paedīcāti sumus paedīcāti estis paedīcāti sunt
	piuccheperfetto	participio passato (paedīcātus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum paedīcātus eram paedīcātus eras paedīcātus erat paedīcāti eramus paedīcāti eratis paedīcāti erant
	futuro anteriore	participio passato (paedīcātus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum paedīcātus ero paedīcātus eris paedīcātus erit paedīcāti erimus paedīcāti eritis paedīcāti erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	paedīcem	paedīces	paedīcet	paedīcēmus	paedīcētis	paedīcent
	imperfetto	paedīcārem	paedīcāres	paedīcāret	paedīcarēmus	paedīcarētis	paedīcārent
	perfetto	paedīcāvĕrim	paedīcāvĕris	paedīcāvĕrit	paedīcāverĭmus	paedīcāverĭtis	paedīcāvĕrint
	piuccheperfetto	paedīcāvissem	paedīcāvisses	paedīcāvisset	paedīcāvissēmus	paedīcāvissētis	paedīcāvissent
passivo	presente	paedīcer	paedīcēris, paedīcēre	paedīcētur	paedīcēmur	paedīcemĭni	paedīcēntur
	imperfetto	paedīcarer	paedīcareris, paedīcārēre	paedīcaretur	paedīcaremur	paedīcaremini	paedīcarentur
	perfetto	participio passato (paedīcātus) seguito dal congiuntivo presente di sum paedīcātus sim paedīcātus sis paedīcātus sit paedīcāti simus paedīcāti sitis paedīcāti sint
	piuccheperfetto	participio passato (paedīcātus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum paedīcātus essem paedīcātus esses paedīcātus esset paedīcāti essemus paedīcāti essetis paedīcāti essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	paedīcā	—	—	paedīcāte	—
	futuro	—	paedīcāto	paedīcāto	—	paedīcatōte	paedīcānto
passivo	presente	—	paedīcare	—	—	paedīcamini	—
	futuro	—	paedīcātor	paedīcātor	—	paedīcaminor	paedīcantor