Appendice:Coniugazioni/Latino/permuto

Coniugazione

Verbo di prima coniugazione
paradigma
		permūtō, permūtās, permūtāvī, permūtātum, permūtāre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		permūtāre	permūtārī	permūtāvisse	permūtātum esse	permūtātūrum esse	permūtātum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		permūtāns		permūtātus		permūtātūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		permūtandī	permūtandō	permūtandum	permūtandō
gerundivo		permūtandus
supino		permūtātum (ablativo: permūtātū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	permūtō	permūtās	permūtat	permūtāmus	permūtātis	permūtant
	imperfetto	permūtābam	permūtābās	permūtābat	permūtābāmus	permūtābātis	permūtābant
	futuro semplice	permūtābō	permūtābis	permūtābit	permūtābĭmus	permūtābĭtis	permūtābunt
	perfetto	permūtāvī	permūtāvīstī	permūtāvit	permūtāvĭmus	permūtāvīstis	permūtāvērunt, permūtāvēre
	piuccheperfetto	permūtāvĕram	permūtāvĕrās	permūtāvĕrat	permūtāverāmus	permūtāverātis	permūtāvĕrant
	futuro anteriore	permūtāvĕrō	permūtāvĕris	permūtāvĕrit	permūtāverĭmus	permūtāverĭtis	permūtāvĕrint
passivo	presente	permūtor	permūtāris, permūtāre	permūtātur	permūtāmur	permūtāmĭnī	permūtantur
	imperfetto	permūtābar	permūtābāris, permūtābāre	permūtabātur	permūtābāmur	permūtābāmĭnī	permūtābantur
	futuro semplice	permūtābor	permūtābĕris, permūtābere	permūtābĭtur	permūtābĭmur	permūtābimĭnī	permūtābuntur
	perfetto	participio passato (permūtātus) seguito dall’indicativo presente di sum permūtātus sum permūtātus es permūtātus est permūtātī sumus permūtātī estis permūtātī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (permūtātus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum permūtātus eram permūtātus erās permūtātus erat permūtātī erāmus permūtātī erātis permūtātī erant
	futuro anteriore	participio passato (permūtātus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum permūtātus erō permūtātus eris permūtātus erit permūtātī erimus permūtātī eritis permūtātī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	permūtem	permūtēs	permūtet	permūtēmus	permūtētis	permūtent
	imperfetto	permūtārem	permūtārēs	permūtāret	permūtārēmus	permūtārētis	permūtārent
	perfetto	permūtāvĕrim	permūtāvĕris	permūtāvĕrit	permūtāverĭmus	permūtāverĭtis	permūtāvĕrint
	piuccheperfetto	permūtāvissem	permūtāvissēs	permūtāvisset	permūtāvissēmus	permūtāvissētis	permūtāvissent
passivo	presente	permūter	permūtēris, permūtēre	permūtētur	permūtēmur	permūtēmĭnī	permūtentur
	imperfetto	permūtārer	permūtārēris, permūtārēre	permūtārētur	permūtārēmur	permūtārēminī	permūtārentur
	perfetto	participio passato (permūtātus) seguito dal congiuntivo presente di sum permūtātus sim permūtātus sis permūtātus sit permūtātī simus permūtātī sitis permūtātī sint
	piuccheperfetto	participio passato (permūtātus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum permūtātus essem permūtātus essēs permūtātus esset permūtātī essēmus permūtātī essētis permūtāti essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	permūtā	—	—	permūtāte	—
	futuro	—	permūtātō	permūtātō	—	permūtātōte	permūtantō
passivo	presente	—	permūtāre	—	—	permūtāminī	—
	futuro	—	permūtātor	permūtātor	—	permūtāminor	permūtantor