Appendice:Coniugazioni/Latino/praeiacio

Coniugazione

Verbo di terza coniugazione in -io
paradigma
		praeiaciō, praeiacis, praeiēcī, praeiactum, praeiacĕre
infinito		presente		perfetto		futuro
		attivo	passivo	attivo	passivo	attivo	passivo
		praeiacĕre	praeiacī	praeiēcisse	praeiactum esse	praeiactūrum esse	praeiactum īrī
participio		presente		perfetto		futuro
		praeiaciēns		praeiactus		praeiactūrus
gerundio		nominativo		genitivo	dativo	accusativo	ablativo
		corrisponde all'infinito presente		praeiaciendī	praeiaciendō	praeiaciendum	praeiaciendō
gerundivo		praeiaciendus
supino		praeiactum (ablativo: praeiactū)
indicativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	praeiaciō	praeiacis	praeiacit	praeiacĭmus	praeiacĭtis	praeiaciunt
	imperfetto	praeiaciēbam	praeiaciēbās	praeiaciēbat	praeiaciēbāmus	praeiaciēbātis	praeiaciēbant
	futuro semplice	praeiaciam	praeiaciēs	praeiaciet	praeiaciēmus	praeiaciētis	praeiacient
	perfetto	praeiēcī	praeiēcistī	praeiēcit	praeiēcĭmus	praeiēcistis	praeiēcērunt, praeiēcēre
	piuccheperfetto	praeiēcĕram	praeiēcĕrās	praeiēcĕrat	praeiēcerāmus	praeiēcerātis	praeiēcĕrant
	futuro anteriore	praeiēcĕrō	praeiēcĕris	praeiēcĕrit	praeiēcerĭmus	praeiēcerĭtis	praeiēcĕrint
passivo	presente	praeiacior	praeiacĕris, praeiacĕre	praeiacĭtur	praeiacĭmur	praeiacimĭnī	praeiaciuntur
	imperfetto	praeiaciēbar	praeiaciēbāris, praeiaciēbāre	praeiaciēbātur	praeiaciēbāmur	praeiaciebāmĭnī	praeiaciēbāntur
	futuro semplice	praeiaciar	praeiaciēris, praeiaciēre	praeiaciētur	praeiaciēmur	praeiaciēmĭnī	praeiaciēntur
	perfetto	participio passato (praeiactus) seguito dall’indicativo presente di sum praeiactus sum praeiactus es praeiactus est praeiactī sumus praeiactī estis praeiactī sunt
	piuccheperfetto	participio passato (praeiactus) seguito dall’indicativo imperfetto di sum praeiactus eram praeiactus erās praeiactus erat praeiactī erāmus praeiactī erātis praeiactī erant
	futuro anteriore	participio passato (praeiactus) seguito dall’indicativo futuro semplice di sum praeiactus erō praeiactus eris praeiactus erit praeiactī erimus praeiactī eritis praeiactī erunt
congiuntivo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	praeiaciam	praeiaciās	praeiaciat	praeiaciāmus	praeiaciātis	praeiaciant
	imperfetto	praeiacĕrem	praeiacĕrēs	praeiacĕret	praeiacerēmus	praeiacerētis	praeiacĕrent
	perfetto	praeiēcĕrim	praeiēcĕris	praeiēcĕrit	praeiēcerĭmus	praeiēcerĭtis	praeiēcĕrint
	piuccheperfetto	praeiēcissem	praeiēcissēs	praeiēcisset	praeiēcissēmus	praeiēcissētis	praeiēcissent
passivo	presente	praeiaciar	praeiaciāris, praeiaciāre	praeiaciātur	praeiaciāmur	praeiaciāmĭnī	praeiaciantur
	imperfetto	praeiacĕrer	praeiacerēris, praeiacerēre	praeiacerētur	praeiacerēmur	praeiacerēmĭni	praeiacerēntur
	perfetto	participio passato (praeiactus) seguito dal congiuntivo presente di sum praeiactus sim praeiactus sis praeiactus sit praeiactī simus praeiactī sitis praeiactī sint
	piuccheperfetto	participio passato (praeiactus) seguito dal congiuntivo imperfetto di sum praeiactus essem praeiactus essēs praeiactus esset praeiactī essēmus praeiactī essētis praeiactī essent
imperativo		singolare			plurale
		prima	seconda	terza	prima	seconda	terza
attivo	presente	—	praeiacĕ	—	—	praeiacĭte	—
	futuro	—	praeiacĭtō	praeiacĭtō	—	praeiacitōte	praeiaciuntō
passivo	presente	—	praeiacere	—	—	praeiaciminī	—
	futuro	—	praeiacitor	praeiacitor	—	n.e.	praeiaciuntor