Latino modifica

participio futuro
aggettivo di I classe
singolare
maschile femminile neutro
nominativo benedictūrus benedictūră benedictūrum
genitivo benedictūrī benedictūrae benedictūrī
dativo benedictūrō benedictūrae benedictūrō
accusativo benedictūrŭm benedictūrăm benedictūrum
vocativo benedictūrĕ benedictūră benedictūrum
ablativo benedictūrō benedictūrā benedictūrō
plurale
maschile femminile neutro
nominativo benedictūrī benedictūrae benedictūră
genitivo benedictūrōrum benedictūrārum benedictūrōrum
dativo benedictūrīs benedictūrīs benedictūrīs
accusativo benedictūrōs benedictūrās benedictūră
vocativo benedictūrī benedictūrae benedictūră
ablativo benedictūrīs benedictūrīs benedictūrīs

 Voce verbale

benedicturus

  1. participio futuro di benedīcō

  Sillabazione modifica

bĕ | nĕ | dĭc | tū | rŭs

  Pronuncia modifica

  • (pronuncia classica) IPA: /be.ne.dikˈtuː.rus/
  • (pronuncia ecclesiastica) IPA: /be.ne.dikˈtu.rus/

 Etimologia / Derivazione modifica

dal verbo benedīcō

  Uso / Precisazioni modifica

come tutti i participi verbali latini, oltre alla funzione prettamente verbale può assumere il ruolo di aggettivo e di sostantivo (participio sostantivato)